Sordum Kalbime Ve Sorum Sana Neyin Bedel ...

Günler önce birlikte baktığımız penceremden
Yalnız bakıyorum aynı gökyüzüne bu kez
Uçakların her geçişinde aynı espriyi
Yine kendime yapıyorum yine kendim gülüyorum
Ve her çöküşünde gecenin karanlığı üstüme
Her kanat çırpınışında kuşların
İçimde derin bir yol ayrımı ve ben ışıksız kalıyorum

Umutla sarılmaya çalıştım dünyaya,yaşama
Senin varlığını hissettim her duvarların arasında
Salonda,mutfakta hatta yatak odasında
Aralayıp baktım kaç kez sen yoktun
Senin kollarında uyuyabilecekken
Kaçtın hepsinde uzak tuttun beni
Sıcacık nefesinden,güzel teninden

Sebepsiz ayrılığın taktığı kurdelayı çözemedim
Yalnız zamanlarımızda şakalaşmalarımızı düşündüm
Sataşmalarımızı sarılıp birbirimize uyumalarımızı
Sarıldım yastıklara ve kalın kalın yorganlara ısınamadım
Uyumaya çalıştım uyuyamadım senin yanındaki huzuru bulamadım

Sordum kalbime ve sordum sana neyin bedelini ödetiyorsun bana...