Sonunu bilmeden başlıyoruz hayata. Bize tek öğretilen insan doğar, yaşar ve ölür. Ama yaşamak kelimesinin açılımını öğretmiyorlar bize. İnsan yaşar ama nasıl yaşar? Acı çekerek yaşar. Üzülerek yaşar. Kırılarak, incinerek yaşar. Ağlayarak yaşar. Ölmeden önce ölerek yaşar. Yaşar ama hep giyotine vurulacakmış gibi yaşar. Bir yerden sonra kendi yaşar hisleri ölür. Hissiz yaşar. Duygusuz yaşar. Aynı siz gibi. Aynı biz gibi. Ben gibi...
Şamil AkayKayıt Tarihi : 17.1.2015 22:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!