Sonumuz Ne Oldu Şiiri - Celal Bahar

Nasıl böyle kolay biter,
Bitmez sandığım...
Nasıl bu kadar rahat gider,
Gitmez sandığım...
Demek ki;
Sonsuzluk diye bir şey yokmuş.
Demek ki;
Yaşanan her şeyin,
Bir de sonu varmış.
Demek ki zaman,
Daha nelere gebeymiş.
Dost düşman olurken,
Düşman düşmanlığını gömermiş.
Aşk insanı alev alev yakarken,
Gün gelip o ateş,
Mum gibi sönermiş.
Sevgili diye yollara düşen,
Kendini delik deşik eden yürek,
Yüz bulamayınca,
Gerisin geri dönermiş.
Ey gönlüm;
Ben şimdi sana ne diyeyim.
Kızıp bağırsam sana yazık,
Susup çağırsam bana yazık.
Giderken beni biçare bıraktın,
Gelirken;
Biçare olduğum günleri bile arattın.
Söyle yaralarını nasıl sarayım.
Elimden bir şey gelmez ki,
Sana nasıl ilaç olayım.
Beter ol demeye dilim varmaz,
Lakin seni nasıl affedeyim.
Ben bilmezdim aşkı sevdayı.
Yaradan'dan başkasına,
Kul köle olmayı.
Ben bilmezdim ateşte yanmayı,
Kor olup kavrulmayı.
Demedim mi,
Yapma akıl baştan gider.
Demedim mi,
Aşk dediğin ölümden beter.
Tuttun çocuk gibi ardından koştun.
Tuttun kendini bile unuttun.
Gözün başkasını görmez oldu.
Kulağın başka söz duymaz oldu.
Ağzın desen başka laf etmez oldu.
Bak gör işte,
Sonunda sonumuz ne oldu.