Sonu bilinmeyen öyküler Şiiri - Cevat Çe ...

Dedim ki., bir şeyler yazayım ama ne yazayım …
--- Mesela., yüreğinin ucundan tuttuğu ipe bağlı uçan balonları olan bir çocuğun öyküsü olsun…
O çocuk kaydırakta kaysın., salıncakta sallansın., düşerse kanayan dizleri olsun… Gözyaşı dökecekse de yalnız kanayan dizleri için döksün…
. ,
--- Mesela o öyküde bir de., lüle-lüle saçlarına papatyalardan taç yapan bir kız çocuğu olsun…
Yüzünde çilleri., güldükçe yanaklarında gül gibi açan gamzeleri olsun… Tek başına şarkı söyleyip dans eder gibi dönerken etekleri havalansın…
. ,
Peki sonra ne yazayım
--- Burada dur işte… Mesela bu iki çocuk., sen kağıdı-kalemi elinden bıraktıktan sonra el-ele tutuşup kırlara doğru yürümeye başlasınlar…
Kağıdı-kalemi elimden bırakırken sordum., peki sonra… ?
Sonrasını o da bilmiyordu…
. . . ,
Çocuklar el-ele tutuşup kırlara doğru yürümeye başladılar…
Bundan sonrasını., bu çocukların yolunu gözleyen kara gözlüklü- kara bakışlı yaratıklar var ya., hani dişlerinden kan damlar., karanlıkta yaşarlar., gözleri daima gelecek avda., parmakları tetiktedir… Bugün sadece onlar biliyor…
Ama bugünlerin bir de yarınları var …, yarın… ?
.
.
Cevat Çeştepe-2010/2022