Sonsuzluğun Tadı Şiiri - Ahmet Can Gürkcü

Yeşilin tadını severdin sen,
Çayın soğumasını beklerdin kesmek için,
Yudum yudum koklardın fıstıklı dondurmayı,
Bir bıçakla ikiye katlardın hatıraları.
Sonra bölerdin geçmişi geleceğe,
Üzerimizden kumlar geçerdi,
Ayağın bir buluta çarptığında,
Ben tutardım seni;
Acımasın ayakkabın diye.
Çiçekler dökülürdü gözlerinden,
Dayanamaz süpürürdüm polenleri,
Gözlerinden sonsuzluğu kopardığım da olurdu,
Önce biraz kurutur sonra sevgiyle çeşnilendirip,
Sobanın fırınına atardık.
Geçmek bilmezdi uykusuzluk,
Sonsuzluğun ortası senin, sonu benim derdim.
Sonra hep beraber afiyetle yerdik.