Sonsuz Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

Evlerden saçılan
rastgele ışık,
bizi buralara kadar
sürükledi, yerleştik.

Şimdi selamsız
geçen askerleri boşluğun,
baştan kaybedilmiş bir
savaşta kan döker.

Bu daha nereye kadar gider,
açılsa bir kapı girsek.
Huzurlu bir akşam sofrasına evin.

Bu kargaşa daha niceye dek.
Çevreleyen bu karanlık kuyu
nereye dek.

Garip dönen başımız, giderek
yankısız ve fazlayız.
Kendimiz yitsek bile, akşam
alacasındayız.

12/03/2005