Kahreden hasretlik
Yüreğimde derin yara
Gurbet ocağın sönsün derim
Ayrılmasın gönüller yardan
Yanan ateş hasretliktendir
Tüten duman yalnızlıktan
Hiçbir şeyden çekmedi dünyada
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,
Devamını Oku
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,




Dünyanın ocağı sönsün ki bazı insanlara acımıyor bindikçe biniyor üstüne görülmeyen
Bir yüktür dünya acıyı gönül çeker söylesen de ağlasan da ne duyan ne bilen olur dert
İnsanla gelir gider kimsenin anlaması da imkansızdır tebrik ederim saygılar
Sönsün gurbet ocağın
Bir daha yanmamak üzere
Boşta kalan elim tutacak dal arar
Dağlar kadar hasretlik boyu aşar
Dert ortağı sanki göklerdeki yıldızlar
Ah gurbet ah sönse ocağın
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta