Kahreden hasretlik
Yüreğimde derin yara
Gurbet ocağın sönsün derim
Ayrılmasın gönüller yardan
Yanan ateş hasretliktendir
Tüten duman yalnızlıktan
Sevdanın ateşi eğer
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Devamını Oku
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Dünyanın ocağı sönsün ki bazı insanlara acımıyor bindikçe biniyor üstüne görülmeyen
Bir yüktür dünya acıyı gönül çeker söylesen de ağlasan da ne duyan ne bilen olur dert
İnsanla gelir gider kimsenin anlaması da imkansızdır tebrik ederim saygılar
Sönsün gurbet ocağın
Bir daha yanmamak üzere
Boşta kalan elim tutacak dal arar
Dağlar kadar hasretlik boyu aşar
Dert ortağı sanki göklerdeki yıldızlar
Ah gurbet ah sönse ocağın
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta