Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Sevgilim, senin için arınayım da
İçimizde, dışımızda, ağaçlarımızda diye
Uçuşan sarnıç varmış da biz bunun yerine
Diyelim ki üç sağdıç varmış Tanrı evinde
Biri bulanık öbürü duru su ile dolu
İkili de ben oldum ve bağlantım da sen isen
Sen ve benim aramıza galiba
Bir ‘arın-bağlan’ tahtıyla kurulu
Mutlu-mutsuz olmalı köşkü yapılı…
Nasıl açtırıyor sana kollarını yüreğin ağacı
Hangi demir, hangi taş, hangi kan, hangi ateşle
Yapılar ve düşler kurup türküler söylediğimizi
Belki sadece hiç anlayamayıştır bu
Kapalı gözlerle tanıyarak birbirine çoğalmak yani
Karı-koca duvarının bu sıvası çabuk dökülmez mi ki....
ahh...Sevinç..nasıl da anlatabiliyorsun böylesi gerçek bir olguyu böylesi etkili sözcüklerle..
insanın içine saplanıyor sözcükler..bilmeden yaşananlar..
ve sonra Sevinç, gerisi yok...
ve
sonra.... kar yağınca sevgilim..
ne zaman.?
sevgilerimle.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta