Fark ettim ki aslında anlatmak isteğim değilmiş biten , Anlaşılmak çabam bitmiş,
Anlaşılabileceğime dair inancım...
Yas tutmak gibi bir hal geliyor insana...
Genelde susuyorsun,
Aslında susuyorsun, dilin damağın kupkuru
Sadece çölde serap fantezisi kabullenişe dönüyor
Ne olacaksa olur teslimiyeti gibi bir şey
Yada öğrenilmiş çaresizliğin ahvali...
Anlaşılmak gayretinin de son damlasının
Eriyip buhar olduğuna şahit olunca
Kızgın saça düşen bir damla gibi
Yüreğin de bir cıııızzz sesi
Senden başka kimsenin duymadığı
Diline suskunluk, kalbine yas olarak iniyor.
Görünürde yaşayan, derinliğinde ölen ne varsa
Hepsi adına yasa giriyorsun ...
Yada fark ediyorsun ki yastasın.
İnsanın anlaşılma çabası ne zaman biter?
İnsan ümidiyle yaşar diyordu bir şair
Şimdi ben öldüm mü?
Ne olacaksa oldu bu günden sonra da
Ne olacaksa olacak kabullenişi ölüm mü?
Zihnimde yeni sorulara ve cevaplara yer yok.
Dibi delik kova gibi ,ne koysam akıp gidiyor
.......
Ekmek alıp geleyim ben
Sessizce... sonra mı?
Sonra yok. Sonra gelsin bakarız...
1.03.2024/Denizli
Kayıt Tarihi : 1.3.2024 14:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!