De ki;
Denge...ve huzur...ve sükunet evrende hep vardı.
Gel gör ki;
Onu ince ince işlemek zordu ve bir kaç deliye kaldı...
Sormadı..! O yüzden bilmedi; kaçı başardı,
Kaçı yarı yolda kaldı..?
Bir küçük kelebek uçtu gamsız kavgasız..
Öyle güzel öyle mutlu bir edası vardı ki sormayın..
Sevgi saçıp dört bir yana umut ekerken geçti bir ömür..
Bir ömür dedimse sadece bir gün..
Binlerce çiçek renk verdi koku saldı gülümsesin diye..
O da esirgemedi dokunuşlarını gülücüklerini kimseden...
Yakamozlar tutuşur,
Hayal denizinde her yalnız kaldığımda
...ve biz,
zamanı durdurup dansederiz asırlarca...
yıldızlar, gökyüzüne yazarken bir sevda sözcüğünü usulca
Hadi yüreğim ne olur! ! !
Ne olur diril bir kez daha..
Bir kez daha boya gözlerini,
Sevgiyle bağlan hayata...
Remember, those moments feels like an ages!
Now they are on tip of your finger,
That points the star in the sky!
As if in a glimpse of eye...
All the moments... die...
....geçmiyor
günler ne kadarda uzun geçmiyor...
Çiçekler deriyorum gelirsin diye..
Yetmiyor...
baharlar çok kısa yetmiyor..
Herşey karşılıklı,
Tıpkı aynaya bakar gibi...
Lakin sağ sol farklı..!
Anlaşmakta bundan,
Anlaşamamakta! Besbelli...
İlkin bu limana;
“Merhaba! “ demeye geldim yeni hayata!
Kalbimde yepyeni bir sayfa,
Yüzümde rengarenk baharlarla...
İlkin bu limana;
“Merhaba! “ demeye geldim yeni ufuklara.
Varolmanın tüketmek gibi bir BEDELi var; evet bedel! ... çünkü bu bedeli ödemez isek ya açlıktan ya da kederimizden ölürüz... :)
Nasıl mı? Şöyle:
Doğduğumuz an, tüketmeye başlıyoruz ömrümüzü, yine tüketmeye başlıyoruz doğanın bize sunduğu gıdaları, güzellikleri, havayı, canlı ve cansız milyonlarca,milyarlarca varlığı...
Tüketiyoruz sevgileri, korkuları, özlemleri, öfkeleri, umutları, hayalleri... özetle; duyguları!
Bilinmeyeni tüketiyoruz, çünkü öğreniyoruz (azalan bişey bitiyor demektir, yani tükeniyordur, bu evrensel bir gerçek değil mi?) :)
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!