Songül Uçar Şiirleri - Şair Songül Uçar

Ey beni ben yapan CED-dim!
Hissederim tepeden tırnağa ben SEN-im..!
Duyarım derinlerden gelir sesin,
...ve alnı ak!
Yüzü pak bir nesil istersin...Buradayım..!
Bana miras onurumla..!

Bir mucize olsa çıksan karşıma,
Ağaçlar çiçek açardı, çiçeklerde SEN!

Bir mucize olsa, gelsen yanıma,
Mevsimler bahar olurdu, baharlarda SEN!

Sus!
Lüzum yok,
Söyleme bir tek kelime bile..!
Bir yol çiz,
Yüreğinden gözlerine...
Gözlerinden gözlerime bir yol..!

Kasırgalarla dolu hayatın,
Ortasında yanan bir mum gibi yaşam...
Avuçlarımda tutuyorum....
...ve ılık ılık hissediyorum...
Hangi rüzgar,
Hangi yağmur söndürecek bu ateşi bilmeden,

Nereyi görmek istiyorsan,
Ora-ya bakarsın.
Neyi görmek istiyorsan,
O-na bakarsın.
Nasıl görmek istiyorsan,
Öyle! bakarsın.

Ol-m-a-k
ve
Öl-m-e-k
Farkı;
İki nokta bir çizgi.
...ve zaman

Gönlümde benim zaman zaman,
Çiçekler solar,
İklim kış olur.
Bir kaçamak bakış,
Bir yalan sözle;
Silinir dünya gözümden,

Zaman,
Birşeylerin,
Zamanının,
Gelmesini beklemekle geçiyor...

Sanki,

Nihayet karşılığını aldı çiftçi.
Yıllardır verdiği emeğin karşılığını..
Onca hayal etmişti ufacık tohumların,
Boyunca yeşerip,umutlarınca denelendiğini.
İşte!
Nihayet tüm fırtınalara,

Yıllar sonra....
Genzimde,
Hala bahçedeki iğdenin kokusu...
Damarlarımda,
Aynı heyecan aynı çocuksu coşku!
Tanıştığım ilklerin,