Soner Kocakürek Şiiri - Kaygulu Abdal

Ey benim yüce dostum, ey Soner Kocakürek!
Var mıdır şu âlemde sen gibi koca yürek?

Var mıdır diyorum da mümkün değil sanırım
Soner Kocakürek'i, en iyi ben tanırım

Öğrettiğin ilimle, gözleri boyuyorum
Ben senden öğrenmeye, sanma ki doyuyorum

Gözleri boyadık da, boya hep aktı gitti
Nice han nice sultan, tahtı bıraktı gitti

Kimi zaman selimsin, kimi zamansa yavuz
Olmayı bırakma hiç, hayatıma kılavuz

Sana gider gelirim, oldum sanki boomerang
Sen bana öğrettikçe, hiç tükenmez bu merak

Soner'im o ilminden, biraz daha veriver
Bu kadarı yetmedi, biraz daha veri ver

Soner'im dik başları, sözlerinle geriver
Benden çaldığın kalbi, lütfen bana geri ver

Soner ihtiyaç bitmez, ilmini öğretmene
Soner'im rastlamadım, sen gibi öğretmen'e

Soner'e söz edene, hiç acımam dayarım
Soner'in sövüşünü, ben bir lütuf sayarım

Soner'im hiç tükenmez, sende bulunan ilim
Senle dostluk etmeye, ben hiç layık değilim

Etle kemik gibiyiz, kemik daim et ister
Soner Kocakürek'e, diklenmesi göt ister

Kemik etsiz kalırsa, olur toprak altında
Dostumun kıymetini, bulamadım altında

Soner'im tanımayız, herhangi bir kuralı
Biz bu yüce dostluğu, senle kurduk kuralı

Bu dostun yazar durur, yaza yaza doyamaz
Soner'imden başkası, bana kural koyamaz

Soner'im beni affet, kendimi dost varsaydım
En büyük ben olurdum, o ilmine varsaydım

Soner nereye gitse, hayrete neden olur
Sahiden yüce dostum, sence bu neden olur?

Neden olacak şaşkın, Soner Kocakürek bu
Benzeri var mı sandın, tüm kainatta tek bu

Soner özür dilerim, bu diye hitap ettim
Senden kaptıklarımı, topladım kitap ettim

Soner'im ben sevgimi, yazarak bitiremem
Senin yaptığın işe, ben akıl yetiremem

Soner'e bakacaksan, kaldır başı yukarı
Soner Kocakürek'i, ne sanıyor bu karı

Kem gözüyle öldürür, eli kana bulamaz
Soner gibi erkeği, aramakla bulamaz

Kaygulu yazdı bunu, Soner okusun diye
Tanrı yarattı onu, sözü dokusun diye