Bir rüzgar yırtıyor gecemin pembe kasvetini
Dağıtıyor;
Hep oracıkta asılı kalsın istediğim kuş seslerini
Örseliyor,
Yıllardır biriktirdiğim umut taneciklerini
Ve yine çıkarıyor ortaya
Sağanak düşlerimde
Bilmem belki de öylesine
Sebepsizce
Açıverdi bir gamze
Kalbim küsmüştü güllere
Şimdi kucak açmış saf bir laleye
Kendimi aradım dün yine
Eski bir fotoğrafın kaybolan ümitlerinde
Ortasından sararmış ve buruşturulmuş
Fakat bir türlü atılamamış
Defalarca gözyaşlarımla yıkanmış
Ama yırtılamamış
Farkında mısın sen de bazı şeylerin
Mesela sabahı olmayan gecelerin
Senin de var mı böyle kederlerin
Her gece izmarit kokuyor mu ellerin
Karanlıkların ürpertisinden var mı haberin
Ya da uyuyor musun
Gitme.!
Dokunuşlar yarım kalmasın,
Hayat bir daha sarsmasın yalnızlığı.
Tam yakalamışken uçuruma bırakma beni.
Esir etme sensizliğe bedenimi.
Bir gölge
Evet bir gölge eşlik ediyor geceme
Kimi zaman neşelenir
Kimi zaman hüzünlenir benimle birlikte
Bazen de dumandan halkalar çıkarır kendi halinde
Odamın titrek lambasına isyan edercesine
Gördüğüm düştü
Yenildim hayat sana, gardım düştü
Kısa ve zalim bir aşk travması
Boşluk ve sonsuzluk arasındaki bir makinist
Artık her mevsim bir öncekinden daha ıssız
Ve alabildiğine sönüktü
Gözlerin mevsim mevsim zaptetmiş yüreğimi
Hani gülerdin ya kıskandırırdın gökteki güneşi
Yazın tadı geçmezdi çekmeseydin benden gözlerini
İçime çekmişim deriyorum aşk bahçemin güllerini
Ağlardı gün gelir bakmaya kıyamadığım gözlerin
Çözüldü yumruğum takatsız
Koyuluverdi avuçlarım
Parmaklarımın arasından bir gül kurusu
Ankara'nın taş kaldırımlarında
Yere yığılıverdi boylu boyunca
Oysa...
Gün, gölgesinde ağırlaşıyor yalnızlığın
Taşıyamıyor insan acısını aydınlığın
Sahte güneşleri görmek istemiyor
Avare aydınlık hiç mi hiç tat vermiyor
İstemesen de mahkumu oluyorsun karanlığın
El ayak çekilince
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!