Küçükken;
Rüzgarın, insanların nefeslerinin toplanmasıyla oluştugunu sanardım! .
İşte böyle çocukça sanmalarım vardı hep! ..
Sana sana büyüdüm ben...
Sana geldigimde;
Beni bekliyor olacagını sana sana avundum...
Zihnimde;
Bildigim bütün alfabeler paramparça...
Beynimin her hücresinde harab olmuş harf kalıntıları...
Anlat desen..
Halimi hatrımı sorsan..
İç çeker, sıcak bir solukla salarım meramımı..
söylenecek birşey yok artık...
yumruk kadar yüreğim...
uzaktaki bir cisme yaklaştıkça olduğu gibi,,,
bana doğru her adımında büyüyor,, büyüyor
büyüyor...
günler geçti çentik çentik;
duvarlara sıgdıramayacagım kadar...
aylar, yıllar;
artık sayamayacagım kadar...
Bir yudum kafein bir nefes nikotin,
Ve bir duyum sesin kesmiyor beni...
Bir bakım gözlerin, bir tutam ellerin,
bilsem bir sonraki son nefesim olacak;
önce çekip onu derince içime,
yüregime bulayıp,
ve yüzün belirene dek hayalimde
bekletip öylece...
Sahra'da bir tanecik kumdum ben;
Rüzgarla bir tepeden bir tepeye savrulan,
Yaradılışım geregi kavruk...
Atlantikte bir damlacık suydun sen;
Dalgalarla bir kıyıdan öbürüne savrulan...
duvara çakılmış çiviyle hayata tutunmuş..
üçüncü kalite saman kagıtlar üstüne basılı takvimin...
kimi zaman unutulmuş.....
kimi zaman bakmaksızın yırtılıp atılmış.....
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!