ben bir kar tanesiyim karşında.
gözlerin güneş,
bakışların gün ışıgı.
erir benligim,
erir kimligim.
karşında belli belirsizim..
bir yerlerde bir unutmuşlugum vardı;
anımsamadan aradım ne oldugunu! ...
zamanı karıştırdım biraz,
bir kaç hafta bir kaç yıl kurcaladım,
çocukluktu,gençlikti bakındım
... bulamadım..
gecede yaşlandı artık,
yetişemiyor uykusuzluguma.
daha gözlerim bile süzülmeden gün doguyor
yeniden..
yeniden..
kimine en dogru andı
tam zamanı...
bir digeri için henüz erken,
bir çogu için artık çok geç;
yaş otuz beş...
aldığım bir soluk nefes, içtiğim bir yudum su,
ve yediğim bir lokma ekmek; yaşamak için...
ki yaşamak denilen şey,
incir çekirdeğini bile doldurmazdı derdimiz bizim
ama sinek pisligiydi sonuçta;
ve çok alıngandı midelerimiz...
dönüp sırtımızı onca yaşanmışlıklarımıza
yürüdük ters istikametlere,
Bütün sokakları,
Şehirler arası otobanlara çıkan bu şehirde,
Ugurlamanın ugursuzluğu yüreklerde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!