elimde sapan,
bir taş alıp fırlatıyorum gökyüzüne,
vuruyorum yıldızlardan birini, kayıyor oracıkta...
Özlenmekten nemalanır kimisi...
Halbuki özletmek;
Közlemektir sevgi dolu yüreği..
Kimi cahildir,
Kimi cani....
İlk önce,
ay karardı..
Son demindeydi zaman,
er yada geç, farketmezdi...
Yer yüzündeki bütün faylar,
yıllar öncesinde; tadını begenmeyip attıgın meyvenin çekirdeğiydi sevdan.....
şimdi kavurucu sıcaktan kaçıp gölgesine sıgındıgın agaç varya! ....
işte o çekirdegin düştügü yerdesin
Hayat'ta hiç yalnız kalmadım ben! ..
Bir ben vardım yalnızca,
Ve de binlerce Ben'liğim! ..
Dedim ya;
Hiç yalnız kalmadım ben,
Çünkü ben;
bir yıldız değilsinki kayıp giden...
ardında binlerce daha sen kaldı diye;
umursuz olayım...
Sabah olmasın, yagmur dinmesin hiç...
Rüzgar susmasın ve kimsecikler olmasın sokaklarda ki;
Farketmesin benliğim yokluğunu,
Sessizliğini duymayayım.
uzak bir gezegenden çaldılar güneşi...
ay karardı...
bir deprem oldu yüregimde;
yıkıldı gökkubbe,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!