Sönen Sigaram Şiiri - Kül Çiçeği

Bir sigara daha yakıyorum;
dumanı çocukluğuma gidiyor.
Herkese yetiştim de
kendime hep geç kaldım.
Zaman benden hızlıydı,
ben kendimden yavaştım.

Bir Tanrı varsa eğer,
benden biraz uzak dursun;
çünkü soracaklarım var,
cevaplardan daha ağır.
İnanmak istedim,
olmadı.
Bazı yaralar dua sevmiyor.

içimde herkes konuşuyor,
beynim kalabalık;
herkes bir yere gidiyor,
kimse kalmıyor.
Kimse dinlemiyor.
Bir ben kaldım,
bir de geçmeyen bu soğuk.

Hayat bana
her şeyin birazını verdi,
hiçbir şeyin hepsini esirgedi;
bu yüzden
ne tamamlanabildim
ne vazgeçebildim.
Ben hep araftım…

Sen ilkbaharda açan ilk çiçek,
ben şubatın zemherisi;
dokununca üşüten,
sevince öldüren.

Aynı takvimdeyiz belki
ama aynı mevsimde değiliz.
Sen büyürken,
ben donuyorum.