Sönemezsin Doğan(ay)

Sönmüş kor diriliyor puslu saatlerimde,
Kalbi köze çevirip küllere dert ekiyor.
Har olup kavrulurken seher vakitlerimde,
Benliğimi içerek özümle söyleşiyor.

Günüm bayrak açıyor zifir gecelerime
Canıma hançer çekip ruhumu kemiriyor.
Dumanlarım tütüyor! Sinmiş örtülerime
Ömrü uzatmayarak cansız nefes biçiyor.

Düşüp elden ayaktan pas vururken sineme,
Tutuşan yangınıma poyrazlar üfleniyor.
Seni haykırıyorken en virâne haneme,
Beyaz sayfalarımdan mihricanlar geçiyor.

Zühre yıldızı gibi şarkı saçıp yerlere,
Kıpkızıl hayallerim masmavi düş doluyor.
Rüyalar yoruluyor bilinçsiz sebeplere
Maziye türkü yakıp sürgüleri çekiyor.

Ve son nağmenin sesi, imdat çığlığı gibi
Mumun ışığı sanki! Tan yerini izliyor.
Bildiğim bilmediğim her şey yaşanmış gibi
Söylenmemiş cümleler nesnesini gizliyor.

22.12.2005 23:41:00