Ağaçların bir tarafı hâlâ direniyor:
Gövdesinde varoluşun çıplak inadını taşıyor,
Yapraklarını sıkı sıkı kavrıyor,
Çünkü yaşamak, düşmemekle eş tutulur sanıyor.
Öte taraf çoktan bırakmış kendini:
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan