Ağaç yapraklarını dökmek istemiyordu.
Ona bile zor gelmişti ayrılık.
Hiç solmayacak gibi yemyeşil yaprakları,
Sararıp soldu ve bu bir sonun başlangıcı oldu.
Gün geçtikçe birer birer döküldü yapraklar.
Bu ayrılığın en büyük suçlusuydu rüzgar.
Her bir savuruşunda yerle bir oldular.
Aslında kimse değildi suçlu; ayrılık vakti gelmişti işte, o kadar…
Kayıt Tarihi : 24.9.2024 13:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!