SONBAHAR ŞİİRLERİ

Sonbahar
Hızla çıkarken merdivenleri önümü kesen, en güzel renkleri barındıran mevsimdir. Aşkların ayrılık şarkıları çaldığı vakittir. Biraz arsızdır sonbahar. Bakarsın bir sabah eski bahar günlerinden çalmış bir esinti sokuluvermiştir sessizce koynuna. Bazen birde bakarsın sonraki mevsimin gününden çalmış gelmiş karşına. Acımasız –yahu bu rüzgar nerden çıktı şimdi-dedirten bir rüzgar ile dans ediyordur. O güzelim renklerin buluştuğu tek mevsimdir sonbahar. Kasım ayının kasımpatısı gibisi. Yolda görürseniz mutlaka dikkatle bakın. Günleri saklamış her katına rengarenk kasımpatılar. Deniz artık insanları kucaklayan günlerinden çıkmış kavgasını yapmaktadır büyük dalgalarıyla. Aşkları saklar, gözyaşlarını saklar boyu metreleri aşan dalgalarında. Kıyıya vurur denizyıldızları gibi sevdalarını. Tren sesleri insanın içinde dalgalanır. Ah bu sonbahar işte.Yarım kahve keyiflerinin hüznü yüzünde siyah saçlı kadının.Kim bilir hangi sevdaları gömmüştü kalbine.Yarın kollu uzun siyah elbisesi ile camdan bakıyor.Bahçedeki o arsız sarmaşıkların rengi dönünce fark ederiz bu güzel kırmızı renk yığınağını.Sonbahar içimizde unuttuğumuz duygularımızı da uyandırır.Sonbahar işte.Kıştan önce ki bahar…
Kasım 2007
..

Sonbahar, hüznün simgesi...

Ne kadar genç olursa olsun, sonbahar bir sona varıyor olmanın öyküsünü anlatır, bir bakıma insana.

Onun nereden gelip nereye gittiğinin hüzünlü öyküsünü.

Bu sebepledir ki bir adı da 'Hazan'dır, hüzünden mülhem.
..

Ben sonbahar çocuğuyum... Alışkınım yalnızlığa, yaprak dökümlerine...
Her gün içimde yeniden çiçekler açar. Bir papatya olurum, bir gül, bir gelincik... Yağmurla barışığım, Güneş'e aşığım...

Ben sonbahar çocuğuyum... Karanlık gölgem, ben yüzümü aydınlığa çeviririm. Mutlu olmak benim elimde... İstemem, sevmem karanlığı... Kimse de sevsin istemem, karanlık da kalsın istemem. Herkesin yüzü aydınlığa dönük olsun.

Ben sonbahar çocuğuyum... Yüzümün yarısı yok, yüreğimin yarısı yok ben bugün acı da olsa mutluyum... Ailem; benim her şeyim... Dostlarım var, çoğunun yüzünü bile görmediğim ama yüreğini yüreğimde hissettiğim.

..

Sonbahar gelir sarı yapraklarla, esen rüzgarla... Dağbaşlarında yanan kor ateşler belirir gecenin karanlığında. Umudu yok oduncu dayının, koşan çocukların. Sonbahar gelir kuruyan dallarda; gözlerin görmez, tenin hissetmez. Ne baharlar kaldı ne yaz mevsimi...Hazan şarkıları çalmakta her coğrafyada... Kalırsan günün birinde son mevsimde, üşüyen yüreğinde el uzat uçuşan kuşlara, yağan yağmura. Sonbahar gelir sarı yapraklarla...
..

Her şeyde orta karar öyle istikrarlı ki,
Yıkıcı zannedilen sonbahar rüzgarları.
Hep hüzünler içinde her yaprağa bir şarkı,
Söyletmekte daima sonbahar rüzgarları.

Uzun zaman dallarda hakimiyet sürerken,
Yere düşen yaprağın var üzgün bakışları.
..

Yağmur…dido…sigara ve bir fincan sıcak çay….işte benim muhteşem dörtlüm…

Bu şarkının sözlerini anlamama rağmen beni alıp götürüyor derinlere.sanki acılı bir aşk hikayesini anlatıyor.çok zor yaşanmış bir aşk…ve kavuşamamış iki aşığın hikayesi.sözleri olmadan sadece melodisi bile bana bunu hissettiriyor.ve tabiki kazım koyuncunun o içten ve samimi yorumunu da eklersek gerçekten herkesi alıp götüren bi eser çıkıyor ortaya.

Son bir haftadır hatta daha fazla belki de yağmur yağıyor.nasıl da benim havalarım bu havalar.sonbahar çocuğu olmamdan mı acaba bu havalar da başka biri oluyorum sanki.bu havalarda yeniden doğuyorum başka biri olarak sanki.ve bu havalarda yazma isteğim artıyor.sanki benim ilham perim sonbahar ve yağmurlar.çoğu insanın içini kıpırdatan o ilk bahar havaları değil de benim içimi sonbahar havaları kıpırdatıyor.insanlar ilkbaharda aşık olurken ben sonbaharda aşık oluyorum.herşeye aşık oluyorum bu mevsimde.sapsarı yapraklarla donatılmış ağaçlara…toprağın kokusuna..yağan yağmura…kapkara bulutlara…ve tabiki aşıksam daha da derinleşiyor aşkım…daha bir anlamlı yaşamaya başlıyorum her duygumu.

Ve insan hissettiklerini yaşamalı diye geçiriyorum içimden.hele bu mevsimde insan içinden ne geliyorsa onu yapmalı.bu mevsimde her şeyin tadını çıkarmalı.yaşamanın tadına doyasıya varmalı.bilmiyorum ama bana cesaret geliyor bu zamanlarda.öyleki beni bağlayan çok güçlü sebepler olmasa çoktan alıp başımı gitmiştim.başka yerlerde nasıl yaşandığını,başka yerlerin nasıl güzelleştiğini görmek için sonbaharın.eminim oralarda da vardır benim gibi insanlar.hiç kimseleri ve hiç bişeyleri umursamadan dökülmüş yaprakların üzerinde, yağan yağmura aldırmadan dolaşan kumrular vardır mutlaka.veya gözlerini cama dikmiş hiç ayırmadan yağmuru seyredenler.ya da oturup gelen periyi kaçırmadan bişeyler yazmaya çalışanlar.illaki vardır…
..

Benim sözlerim,senin gözlerin
Karışıp gider bir sonbahar hüznüyle.

Bak ellerim titriyor,gözlerim ağlıyor
Karışıp gidiyorum bir sonbahar hüznüyle.

Kalemler seni yazıyor,şarkılar seni söylüyor
..

Sonbahar Bastı Gönlümüzü...
Hep bakışlarımız soğuk, bilmemki neden? Bir ayrılık şahikası bu..! yüreğimizde acımasızca çalıp bizi bizden eden...Dönüşü yok bu mevsimden, yaşanıp son bulacak, kışa dönecek bakışlarımız, toprağa düşecek, belkide savrulup yok olacak....

Sonbahar Bastı Sevdalarımızı....
Hüzün bulutları her akşam yüreğimize, acı hatıraların kırıntılarını, sağnak misali bırakıp kaçacak....Aşk diye solduğumuz bu nefes! seni de, benide, şimdi içim içim yakıp kavuracak....Aşk solumayacak artık gözlerimiz, anılarımız desen düşüyor şimdi sevdamızın dallarından, mevsim değişmiyor bu zamanda......

Sonbahar Bastı Gözlerimizi...
..

EYLÜL 1. Can kırıklığıyla karşıladım seni sonbahar. Huzursuzluk adım attı gönlüme. Belli oldu, bu mevsim çok sert geçecek. Hazır mıyım buna dersin. Ben hiç emin değilim. Dallarım güçlenir mi yoksa yavaş yavaş kırılır mı bilmiyorum.

EYLÜL 2. Ağlayamadım.Düğüm düğüm gecede nefes alırken,yağmur yağdı İzmir e.Ben ağlayamadım... Gecenin köründe özlerim seni daha çok....! Elimde telefon bekledim saatlerce,aramadın...Ağlayamadım... Ben seni çok özledim! Sensizliğime İzmir ağladı, ben ağlayamadım.........

EYLÜL 3. Serin bir geceydi... Titrek sessiz... Yolculuk nasıldı... Yalnız gidişler...Yalnız bırakıp terk edişler...Adı bu. Sonbahar işte... Kimbilir kaç köşede gidenlerin arkasından sırılsıklam olanlar var...Adı bu işte.Sonbahar....
Alış... Daha çok giden olacak...

..

sonbahar yaprakları
hüznümdür hergün
sanki gözyaşı
sonbahar yaprakları

sonbahar yaprakları
dökülen birkaç damla yaş
..

Sonbahar rüzgarı sardı her yanımı
Kapladı duygular etrafımı
Bir sıcak gülüş bir aşka sığınırken
Sonbahar yaprakları ruhumu sardı

Bekledim seni gelirsin diye
Bir sonbahar şarkısı söylersin diye
..

Ağaçlarda yapraklar, soldu sarardı
Kar yağdı, yüksekler beyazladı ağardı,
Dağların başını, kara bulutlar sardı,
Kış mevsiminin habercisi, geldi sonbahar.

Göçmen kuşlar havalandı, istikâmet Bağdat a,
Soğuk Dîyarlardan gidip, sığınıyorlar orada,
..

Her sonbahar gelişinde dökülür yapraklar birer birer, her biri bir tarafa savrulur… “Hazan mevsimi, doğanın da ölüm mevsimidir” derler… “Elveda zamanı, hüzün mevsimi, ayrılık mevsimidir” derler. Oysa ben mevsimler içerisinde en çok sonbaharı severdim bir zamanlar. Uçurum kenarlarında açan sarı sarı çiçekleri bir de çiçekler arasında. Düşme tehlikesiyle de olsa uzanıp kokusunu içime çekerdim yudum yudum, nefes nefes... Hayatın bütün derinliğini, dinginliğini, gizini orada ve onlarda bulurdum...

Dalından ayrı düşen her yaprağın hüznünü yaşıyorum şimdi ey hayat! Sararmış, gazel olmuş, solmuş ve rüzgarın önünde savrulan yaprakların hüznünü… Gönlümde sonbahar rüzgarları esiyor, şarkılar daha bir içli çalıyor şimdi, gönlüm yorgun, gönlüm küs, gönlüm suskun... Boğazımda düğüm düğüm hasret, bulut bulut gözlerimde çakıyor şimşekler...

Gurbetten gurbete savrulan insanların iç acısını duyuyorum içimde her sonbahar gelince... İçimden kopan her duygu kırıntısı yüreğime batıyor...

Yapraklar gibiyim ben de ey hayat, her sonbaharın gelişiyle beraber bende sonbaharı yaşıyorum, sonunda ilkbaharın müjdesi olsa da... İlkbaharda çayırlar yeniden yeşillenip, ağaçlar filiz sürse de, çiçekler yeniden süslese de dağları, kırları, ovaları. Ben hep güzdeyim...
..

Mevsim şimdi sonbahar

Gül soluyor
Mevsim şimdi sonbahar

Mevsim şimdi sonbahar sanki
Eylül rüzğarı vermez el aman
..

Bir sonbahar akşamıydı kesintisiz yaprakların hüzünlü gecesiydi bir karamsar görmüştüm yolun üzerinde
yüzünde gerginlik hissediyordu sanki bedeni birden çökecek diye mahzen gibiydi gözleri parlardı ışıl ışıl
bir sonbahar akşamında hayatın kanunudur bu vakitsiz
zamansız ve saniyesiz bir sonbahar akşamında olmasa dahi
elbet yazda kışta ilkbaharda yani birgün sonbaharda elbet
karanlık geceyi hissedeceksin
bir gün bu hayatı çözecem diye savaşırsın aslında yanıldığını sende anlarsın yolun sonu gelmediği gibi elbet hayatın ve yaşamın sonuda gelmez sen doğmadığın sürece ve bir sonbahar akşamında karanlık gecede
..

"Gitme, sonbahar oluyorum, sonrası hiç"
Küçük bir esinti yetiyor savurmaya,beni
Mevsim hep gidişin
Mevsim hep sonbahar
Ben hep sonbahar
Gitme...
..

SONBAHAR

Bilirim ki yılda on iki ay var,
Üçünü kapmıştır güzel sonbahar!
Yüksek dağlarına yağıyorsa kar,
Anlarsın artık gelmiştir sonbahar!

..

Akşam esen hazan yeli hep aşk şarkısı söylüyor.
Ağaçlarda sonbahar yapraklar dökülüyor..
Gülüm benim sonbahar; bu kalbim seni arar;
Gurbette kalmış gibi, bir düşünceye dalar..

Rüzgârda salınan saçlar; nerde o, o bakışlar?
Hep hayâl moldu şimdi; elâ gözlü kara kaşlar..
..

Bir sonbahar kadar yalnızım.

Bir yazsonu; işte 21 Eylül ve sonra takvimdeki sonbaharın başlangıcı. Yaşamımızdaki, sonbaharlardan biri daha... Kırılan ışıklar, yüreğinize birer hüzün okları olarak saplanır.

Belki de Eros’un intikam oklarıdır bunlar.

Bir İstanbul griliğinde, eflatunun mavi sularda dans ettiği bir Boğaz yalnızlığında yürürken, başıma bir yaprak düştü, sararmıştı.
..

Bir sonbahar günlüğü. Kuytu bir evde yanlızlığıma eşlik ederken. Odamın penceresinden ağaçla yapraklarının ayrılışını izliyorum. Bir hüzün var yüreklerinde. Ikiside veda ederken bir birlerine göz yaşı eşlik ediyor ayrılışlarına. Tıpkı sen ve ben gibi. Hatırlıyormusun bir sonbahar günü koparmıştık umutlarımızı. Ellerimiz bir birinden ayrıldığı zaman göz damlalarımız gitme dercesine haykırıyordu. Yüreklerimiz pare pare olmuş bedenimize şimşekler çakmıştı. Ama sevgili gitmemiz gerekiyordu ve ikimizde savrulduk bu yalan dünyanın farklı şehirlerine.
..