Yorgunluğum Şiiri - Özgen Öz

Gece Lisanında

Gece lisanında dilim,
Gönül yazım keskin bir bıçak…
Gelincik kırıklığı kadar kırık hüznüm,
Hayallerim mapus, zincirli ve sessiz.

Sarhoşum…
Oysa gözlerimde deniz kuşları var,
Kanatları umutla dolu,
İnşirahın fısıldadığı bir sabahın düşünde gibi.

Ahhh…
Bu koca şehir,
Kalabalık içinde ıssız bir ada gibi,
Sarhoşum…

Saçlarımda imbatın serin elleri,
Sol yanımda kırk parça cam kırıkları…
Bilirim; dipsiz bir uçurumdan bile
Yeniden doğar güneş,
En derin denizlerde yıkanır bu acı.

Sarhoşum,
İçtim sana yine,
Ağzımda jiletten keskin küfürler,
Sövüyorum, sayıyorum,
Gelip geçen insanlara aldırmadan,
Dümdüz…

Oysa kimin umrunda…
Dobrayım ben,
Edeceksen küfrü ağız dolusu,
Küfür; hayat sofrasında bir kaşık olmuş dudaklarımda.

Sarhoşum,
Alaca şafakta topladım gülüşlerini,
Ellerim üşüdü, içim titredi,
Hüzünlü bir türküyü dinler gibi,
Ve her nota, içimde bir yıldız daha söndü.

Sarhoşum…
Ama bilirim,
Her acı bir gün denizle buluşacak,
Her kırık umut, güneşle yeniden doğacak,
Ve ben,
Yine de,
Sarhoşluğumla,
Yaşayacağım…