Yorgun düşen ellerine sarılan
Cetvelsiz hayat eğrilerini gramdan artırarak
Ödüncünü arar azar tüketen en zor bulunan şey gibi
Camda kalan günün bakışları akşama dönende yüzünü
Kısmet...Issız bir yaprağın gücüyle
Yalnızlaşmalaraymış diyerek
Kısmet..ekilmemiş bir hasadı biçer gibi
İnci sacıyorsa gözlerin alaf alaz
Kısmet aynı kısmet şansına hep kendin çıktığın
Kuzguni siyaha varmaktadır
Dökülüp kendi iline giderken zaman
Birazcıkta seni yolcusuna han eder
Sonbahar...
Seyfi Karaca.......Ekim / 10
Seyfi KaracaKayıt Tarihi : 15.10.2010 13:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!