Aynaya baktım bugün;
Yüzümdeki bu kırışıklıklar,ellerimdeki kaverengi benekler
Ne zaman peydah oldu?
Ben hiç çocuk oldum mu?
Yaşadım mı gençliğimi.
Ne çabuk!
Ah be kader! Kahpe kader,
Nasıl da oyaladın ruhumu,
Vücudumu tüketirken.
Bu nasıl bir filmdi ki; hiçbir sahnesini kaçırmazken,
Sona gelişimin dışında bir mana veremedim.
Nasıl bir tiyatroydu oynatılan bana,
Farkına bile varamadan oynadığım dramın,
Ne çocukluğumun, ne gençliğimin kıymetini bilemedim.
valide sultan
Valide SultanKayıt Tarihi : 23.4.2006 20:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hani sen uçurtmamı
almıştın elimden
göklere salıvermiştin
koparıp yüreğimden…
”uçurtma özgürlük” demiştin
ben daha fazla zırlamıştım
ayaklarımı yere vurarak
„özgürlüğümü kaçırdın elimden“ demiştim …!
İşte böylesi bir çocukluk aşkımız
vardı aramızda beraber yaşadığımız...!
Büyüdük de ne oldu?
Sana çok şey oldu,
evlendin,
çoluk çocuğun oldu…!
Bense hiç bir şey olmadım
hala çocuğum, çocuk kaldım…
Muammer Çelik
20.08.2003
Nasıl da oyaladın ruhumu,
Evet Valide Sultan Hanım, bizler kaderimizi oynayan aktörleriz. Yüce yaradan senaryoyu yazıyor bizler oynuyoruz. kaderinizin iyi olması dileğiyle
Hüseyin Bacanak
TÜM YORUMLAR (2)