5. Kitap "son Yeniçeri" Şiiri - İbrahim ...

Yağmurda başına göçüyordu dam;
Bilir yoksullukla öleceğini.
Eli çenesinde düşünür adam;
Oğlunun, kızının geleceğini…

Her girdiği sınav ömür bitirdi;
Stres rüzgârında aşındı çocuk.
Her güne gizli bir umut götürdü;
Hain yuvalara taşındı çocuk.

Yokluğun içinden aldılar onu;
“Unutma dediler tek efendini.”
Mevki ve makama saldılar onu;
Paranın içinde buldu kendini.

Bambaşka bir gözle bakıyor şimdi;
Düşmanı korkutan kahraman çeri!
Kardeşine kurşun sıkıyor şimdi;
Kalkışma içinde son yeniçeri!

İkinci Mahmut’la tarihte kaldı
Sanmıştık; bu çağda tekrar canlandı.
İhanet, nefiste kendini buldu.
Devşirme beyinler heyecanlandı.

Tarih de çok kazan kaldırmışlardı;
Gafletle büyüdü, azdıkça azdı.
Çok padişah gözü yıldırmışlardı;
Halkın vatan aşkı hesabı bozdu.

Hain cezasını çekecek elbet!
Kadrolar gafletle şişirilirken…
Coşari soruyor nerdeydi devlet!
Çocuklar alenen devşirilirken…