Son Veda Şiiri - Metehan Büyükcivelek

Sonsuz gecenin şafağıydı aranan.
Matemdir şeritler ve matemdir kağıt.
Bir eylül akşamı aranıp bulunan,
Ne büyük bir keder ne büyük bir ağıt.

Hüzün şerbeti içtim elinden,doydum.
Pembe bir pençe,genç görünen ihtiyar.
Harabe bir kale,çok ıssız bir koydum.
Eşrafın umduğuna çok çektirmiş yar...

Solar,dökülür açmamış goncalarım.
Kaldırımlar üstüme üstüme gelir.
Arş-ı Alayı inleten sancılarım,
Yorgun bedenime azap gibi gelir.

Aşığın gözyaşı kaderidir derler.
Deryadan beyabana düştü bu gönül,
Feryadı duyulur,sitem eder serler,
Bir dilber-i ahuya yandı bu gönül