Son Veda Şiiri - Meryem Burma

Yaşamayı biliyorsam ölümü de bilmeliyim
Olur ya bir gün hayata veda edersem korkmamalıyım
Bu hayatta eğer hiç aşk yaşamammışsam
Bu sevmeyi bilmiyorum demek değildir
Ben yaşanılanlardan korkuyorsam
İçimde hiç cesaret yok demek değildir.
Elbette ki herkes gibi bende yaşma tutunmuş biriyim
Hep yüreğimin derinliklerinde bir cesaret gemisi yüzer
Yerinde üzülmeyi yerinde sevinmeyi de biliyorum
Ben ağlayanla ağlar, gülenle de gülerim
Hayat bana öğlesine bir roller verdi ki
O rolleri elimden geldiğince mükemmel oynarım
Yalnızsam eğer kendimle konuşmam yazarım.
Bembeyaz bir kâğıt üzerine düşlerimi yazarım
Gelecekten beklediğim umutlarımı hayal edasıyla yazarım
Hayallerimin içinde yaşattığım aşklarımı yazarım
Sonra deniz dalgası gibi isyanlarımı savururum
O an işte duygularımı alabildiğince haykırırım
İsteyen duyar istemeyen duymaz beni bilirim
Sen sevilmek istiyorsan önce sen sevmelisin
Onun yanında olup önce sen elini tutmalısın
Başını tutup senin kalbinin üstüne yaslamalısın
Sıcacık bir sevgiyle ona sen sarılmalısın
İşte hayat böyle anlamlı bir meşgaledir.
İyi ya da kötü; zengin veya fakir hiç fark etmez
Bunları hiçbirini bilmeden beklide yaşar gideriz
Bir gün gelir umutlarımız tükenir ve biz gideriz
Ömrümüzün bittiğini o an işte hissederiz
Demek ki her şeye veda etme vakti gelmiştir
Artık bu yolculukların sonu olduğunu anlarız
Son demleridir bu elveda değişlerimin
Bir garip yolcu gibi geminin kalmasını bekleriz
Gidişimin bir daha dönüşü olmadığını da bilmekteyim.