Son veda Şiiri - Ayşegül Acuner Ceylan

seni özledim özlemek kelimesinin hafifliğinde
bir okadar da ağırlığında yanlızlığın eriyorum.
25 gün oldu ayrılığın üstünden geçen zaman
bir okadarda az olsaydı keşke yürek acısı..
dön artık diyeceğim tut ellerimden
tutamazsın biliyorum nafile çırpınışlarım yakarışlarım.
öp desem bir kez olsun öpemezsin biliyorum.
kızım deyişini özledim,ayşem deyişini özledim
mahcup,muhtaç bakışlarını arıyorum.
bu ev,bu sokaklar,yokluğunda şu koca şehir küçücük sığamıyorum...
her şarkıda sen,her sözcükte her kelimede,her cümlede dahi seni arıyorum.
yoksun işte gittin,yokluğunu kabul etmek aç kalmak gibi birşey.
sanki denizdeymişim de ayağıma kramp girmiş,
boyuluyormuşum gibi hissediyorum
tut ellerimi kurtar beni desem tutamazsın,
gözyaşlarımı silemezsin,boğazımdaki düğümü çözemezsin biliyorum.
bazı geceler rüyamda seni görüyorum
hep aynı yerdesin,yeşil kocaman bi ağacın altından bana bakıyorsun
ve birden yok oluyorsun,bağırıyorum sana dön artık baba dön
ya dön yada benide al yanına diyorum
ya dön yada benide al yanına.....
yokluğunda yok olup gidiyorum
öldün benide öldürdün! ! !
ah babacım bir ses çıkıyor her kafadan
diyorlar ki kabullenmelisin
imkansızı istiyorlar benden baba imkansızı,
ölürken olamadım yanında tutamadım pamuk ellerinden
öpemedim o gül yanaklarından
sen bana veda edemedin ama ben sana edeceğim babacım
seni yazılarıma gömüyorum seni aldığı için toprağı kıskanmıştım ilkten,şimdi ise duygularımı çaldığı için şu sayfayı kıskanıyorum...
elveda babacım elveda

toprağın bol olsun cennet mekanın olsun! ! ! !
seni seviyorum