Son veda Şiiri - Güler Kahraman

Son Veda

Git diyorsun, öylece, bir kelimeyle,
Sanki yılları sığdırdık bir cümleye.
Böyle mi bitecekti, böyle mi yanacaktım?
Aşk dediğin bu muydu, ben mi aldanacaktım?

İsyanım sana değil, bu düzene,
Sevda bu kadar kolay mıydı düşene?
Beni paramparça bırakıp giderken,
Hiç mi duymadın kalbimin çığlığını derinden?

Son veda dedin, ama hangi cesaretle?
Hangi sevda bırakır böyle sebepsiz hasretle?
Sormadın bir kere, “Nasılsın, dayanır mısın?”
Koca bir yangın bıraktın, nasıl yaşanır sandın?

Hadi git, ardına bakma, al bütün masalları,
Ama unutma, bu kalp öder hepsinin bedelini.
Hangi dağ bu kadar ağır, hangi deniz derin?
Ben bu yükle kaldım, seninle değil.

Son veda, ama bu son değil içimde,
Bir isyan büyür artık sessizliğimde.
Git, ama unutma, iz bırakır her yara,
Bir gün döner rüzgâr, bulur seni de karanlıkta.