Son Veda Şiiri - Fuat Kuş

Git gide azalıyorsun artık içimde
Eskiden seni, daha çok özler daha çok isterdim
Gözlerim dolardı hatırladıkça hatıraları

Unutmak mı yoksa alışmak mı?
Ne kırgın ne de üzgün
Kızgınlığım, kırgınlığım var sadece, kendime

Soruyorum bazen kendime, ne diye çok sevdim?
Ne gerek vardı bu kadar yanmaya...
Bu kadar hayali kurmasaydım, silip atsaydım her şeyi

Sürekli sen mutlu ol diye kendimden eksildim
Ama bu sefer her şey farklı
Her geçen gün biraz daha yok oluyorsun içimde

Sahiden unutur muyum?

Bazen o kadar anıyı unutamıyorum
Bazen o hatıralar canımı yakıyor
Ama ağlamıyorum
Ağlayamıyorum...

Gözlerim bile dolmuyor, senin için artık
Bir boşluk gibi
Var ama yok gibi...
Ne güldürüyor ne de ağlatıyor

Bazen düşünüyorum...
Böylesine güzel sevmem neyine yetmedi. Onu merak ediyorum.

Kimseyi sevemeyen ben
Nasıl oldu da delicesine bağlandım
Nasıl oldu da kalbimin içini deldin geçtin

Bunca acıyı çekmeme rağmen
Sana hiç dokunamayacak olmak
İşte bu yakıyor canımı

Ama dedim ya o kadar alıştım ki
Bu kadarını bile tahmin edemezdim
Sensizlikle, sessizliğe büründüm

Hangimizinki sevgiydi sorguluyorum bazen.

Dedim ya bıraktım artık.

Denedim olmadı.
Çabaladım olmadı.

Vazgeçtim.

Kendimden... Vazgeçtim