Son veda Şiiri - Zenan Zehra

🌹Son veda🌹

anlatmaya kelimeler yetmiyor.
yalnizligi yasiyorsun her defasinda.
Dalip giden gozlerimde yok olarak.
hayat anlamsiz, karmasa, her kosusta yakalayamadigim sehirler var.
gocup gidenlerin dolduramadigi.
kapilari kenetlenmis eller gibi kapali.
*
yokluk, yok olanlarin yoklugu bende var olan…emek verdigim hersey ve sen sevdigim.
insanlar ve ben.
zamana karsi bir oyun,birkac alin cizgisi ve birkac ak tel arasinda dolandim durdum,
bir kisir dongu ya da bir cemberde, bilinmeyenlerin bilmecesinde buldum kendimi yorgunum.
*
martilar cok zaman oldu, ugramadilar pencereme.
aksamin bugulu vakitlerinde karismiyorlar gozlerime.
belki de kisacik bir oyundu, kisacik bir öyku, tarifsiz kaygilar icinde oynadigimiz her sahneyi.
kayip kentin gizli kenar bosluklarindan,
sonbahar ruzgarlariyla kayip gitmistin ellerimden.
*
keder ve birkac soru kaldirim taslari arasinda, doğum gününde terketmistin beni, birakmistin yeniden yalnizligimla…ve cok eskimis kentin yalnizligina atmistin beni.
kabul etmedigin sevgisizliginle, o hic vermedigin sevginle birakmistin beni.
ardina bakmadan savruldun, kisin dar vakitlerinde kaybettin beni.
benim seni kaybettigimden daha cok kaybettin.
*
kahretsin, kaybettim seni; o hic sikintiya gelmez yuregini.
aslinda kacan korkak seni, gozyaslarima degmeyecek dusuncesiz seni…kaybettim guzel kokunu…seni bile bile ben kaybettim.
seni hala cok seviyorum
ama bu sondu
son vedaydi
.
.
@__ZENAN__