Son Veda Şiiri - Zafercan Öztürk

Hissedemiyorum titrek bakışlarını,
Uzaklaşırken senden.
Haykırışlar yapışıyor dilime,
Bağırıyorum adını tüm dünyaya,
Ama ne fayda, buruk vedalarına bile bir elveda diyemiyorken.

Hangi aynaya baksam kırıklarla dolu,
Her bakış yeni çatırtılara yelken,
Ve parça parça hatırlayabiliyorum eskileri,
Bazen aniden bazen de gece yarısı yatarken.
Geldiği gibi de gitmiyor gülüşlerin,
Tüm gün zihnime esir.
Kaçmak da imkansız,
Ruhlarımız birbirine bu kadar düğümlenmişken.

Çektiğim her fotoğrafta sen,
Hafif ıslak yanaklarla bakıyorsun,
Saçların okyanus misali.
Geceleri saçlarına açılıyorum,
Ufak tefek bir sandalla.
İsmini dalgalarına döküyorum,
Anılar serpişiyor üstüme.
Her yanım sen kokuyor,
Sen yağıyorsun pencereme.
İzliyorum seni evden,
Binlerce sevgi tohumu ekilirken kalbime,
Sen filizleniyorsun her bir yanımdan.
Son vedamıza son bir söz,
Bir daha sakın öyle çıkıp gitme aklımdan.