Son Veda Şiiri - Ahmet Emin Fidan

Başlangıcımız vardı bir,
Tutkuya dönüşecek duygularımızdan
Kuşkularımız vardı hani.

Bana bağlanma deyişlerimiz vardı ya,
Ve ardından sözlerimize inanmayışlarımız
Göz bebeklerimizi gizlice kaçırışlarımız.

Sebepsiz gidişlerimiz vardı ya ümitle,
Ve coşku dolu dönüşlerimiz.
Her gidişin ve her dönüşün peşinden
Bir de iç çekişlerimiz vardı hani.
Oyuncağı elinden alınmış bir bebek gibi,
Masum, ürkek, alıngan ve ümitli.

Hani bir de kara çiçeğimiz vardı ya,
Özlemle büyüttüğümüz,
Dopdolu anlamlar yüklediğimiz...
Nevbaharın kıskandığı,
Hazanın duayla tılsımladığı...

Hani bir de,
İnatla sahip çıkışlarımız ve inatla karşı koyuşlarımız vardı
Vee, "ille de sen" lerimiz vardı ya direnen.
Bizi bütünleştiren her saniyelik kopuştan
Ve her hırçınlıklarımızın ardından
Coşkusuyla bizi koşturan,
Kaybedişlerimizi unutturan
Hayatımızın ritmi, marşı, seremonisi.

Kavga dolu gecelerimiz vardı hani
Sabahı sabırla bekleyişlerimiz
Anlık kızgınlıklarımızın ardından
Sarılmamız vardı ya tek vucut ve
Gün ağırana dek göz yaşlarımızla yıkanışlarımız.
Hani bir "Hııı" deyişin ve ardından
Mum gibi eriyişim vardı ya

Cam gözlüm,
Bir de son vedamız vardı ya
Ellerimizin gözlerimizin ve en büyüğü de,
Kalbimizin isyan ettiği son veda,
Hani son el sallayışlarımız istasyondan,

Son kişi binene kadar bıkmadan usanmadan
Ve dopdolu öpücük gönderişlerimiz vardı ya.
Hani benim bakakalışım vardı ya peşinden
Son vedadaki bakakalışım.

Tren uzaklaştıkça, sen uzaklaştıkça
Karaltına el sallayışlarım vardı ya!

Ahh bebeğim, ya sonrası vedanın? ?
Ahh çiçeğim, bilmezsin işte sen bilmezsin
El sallamıştım sana gidişlerine,
Ayrılığına ve buruk vedana.
Bir de karaltına el sallamıştım,
YOKLUĞUNA EL SALLAMIŞTIM YA!
...

Son vedanın ardından dökülen dop dolu,
Sensizlik dökülen sözyaşlarımla başbaşayım şimdi.
Sessiz ve sensizce içimi ürperten,
Yapayalnızlığıma gidiyorum şimdi.
Kalbime bezediğim senle "ille de sen" le.

11.09.2006 Haydarpaşa