Son Uyku Şiiri - Muhammet Arduç

Uykunun iki misli sükunet var çehrende,
Uyandırmıyor seni kalabalık, gürültü.
Bir ömür yorgunluğu oturmuş gözlerinde,
Sanma seni uyutan iki katlı bir örtü...

Ayıkmaz perdesi kalkmış göz, kalksa da örtü.
O son derin uykuya musallada yatılır.
Hiç kimseler de olmaz, bir tek sen ve amentü,
Gördüğün rüya değil, o anda uyanılır...

Teslim isen Rahman'a günaydınlar sanadır,
Yabancılık çekmezsin, atan da oralıdır!
Dilerim ki peygamber makberde seni bekler,
Rahim merhamet eder, doğrulur tüm tümsekler...