Son Sözüm Şiiri - Veysel Şimşek

İnanmam nanköre oyuna gelmem,
Arkadan kuyu kazıp yüzlere gülmem,
Bizde adet böyle yalanı bilmem,
Her zaman kanundur benim son sözüm.

Kursaksız kediler leşlere uçar,
Dar günde dostunu bırakıp kaçar,
Dürüstlük insanın özünden geçer,
Her zaman kanundur benim son sözüm.

Nesil azgın insanları güvensiz,
Öküz haylaz gezer durur düvensiz,
İnsanlık nasılmış gelde gör densiz,
Her zaman kanundur benim son sözüm.

Uğraşamam gayrı hayli yoruldum,
Söz dinlemez hain dosta kırıldım,
Geçmem kapısından çünkü darıldım,
Her zaman kanundur benim son sözüm.

Bir söz vardır işler demir pas tutmaz,
Coşar ise garip gönlüm usanmaz,
Mert olan bir insan çöpe yaslanmaz,
Her zaman kanundur benim son sözüm.

Ben böyleyim işte bilmem nedense,
Yaparken bir işi bırakmam şansa,
Şaşmam dediğimden dünya tersine dönse,
Her zaman kanundur benim son sözüm.

Derim fazla gezme şer oğlu şerle,
Ölümede giderim er oğlu erle,
Benim işim olmaz hain nankörle,
Her zaman kanundur benim son sözüm.

Önce dinle beni kula kul olan,
Hak verir kısmeti gerisi yalan,
Ne sandın sen beni desene ulan,
Her zaman kanundur benim son sözüm.

Kim dosttur kim düşmandır bilinmez,
Nankörün ekmeği zehirdir yenmez,
Veysel'im ölsede sözünden dönmez,
Her zaman kanundur benim son sözüm.