Son olsun kopuşlarımız ilklerden uzaklarda

Bu kendimden son gidişim
Gel deme artık gittiğim uzaklıklardan
Olurda dayanamam gözlerinin çekimine
Son olsun bu
Sesimin içine çekilişi
Sessizliği giyinen gece gibi

Bu kendimden son gidişim
İlk sana geldiğimden uzak
Durgun denizlerin yalnızlığı
Karaya oturmuş yüreğim
Martıların uçmadığı
Enkazı kaldırılmış sayfalardan
Şiirlerin ölüp gittiği bir boşlukta yankılanan

Bu kendimden son gidişim
Asla dönüşü olmayacak keskinlikte
Kaç baharın tükenişine şahitlik etmiş
Her mevsimi kış yaşamak istercesine
Son olsun bu
Son yaşanmalı ilklerin doğuşlarına yönelişlerle
Ki ilkler sonu olmayan yolların çıkmazlarına gizli
Bulup çıkardıkça tadını duyumsadığımız esişlerle