Son nokta... Şiiri - Şah Ali Yaşar

Ben aslında top yekun güneşi avuçlayacaktım
Şeytan gören yüzlere çalacaktım mükerrer
Renk versin
Işık saçsın
Isı yaysın diye
Her cenahtan
Her canlıya
İnceden inceye…

Gökkuşağına boyayacaktım çocukların sevinçlerini
Kerhen de olsa kısır kalplerce duyulacaktı
Suya yalın gölgesini düşürecektim baharın
Çığ gibi kopup gelecekti hüzünlü bekleyiş sonrası umut
Yeşil yankısı dalga dalga yayılacaktı…

Gezilmedik tenhası kalmayacaktı bulutların üzerinde
Aç kurt gibi çöreklenecekti geceye ayın şavkı
Resmedecektim mutluluğun manzarasını gitmeseydin
Gitmeseydin seni yarınlara çizecektim alengirli
Kılcal fırça işleyecektim huşu içinde aşkı…

Az kalsaydın yanımda ressam olacaktım
Gittin
Şair oldum…

Ben aslında yıldızları ulayacaktım omuzlarıma
Nirengi noktasında avunacaktım nükteli sözlerin
Perdesiz pencerelere vuracaktı günün ilk ışığı
El ermemiş şiir
Dil değmemiş türkü kıvamında
Davetsiz uyanacaktım çapağında mahmur gözlerin…

Bir topal çekirgeye duruşunu bozmayacaktı ala kuş
Medet dilenmeyecekti muhannetin kapısında yetim
Zedelenmeyecekti yüz akı onuru
Ayarsız ağızlarca itilen nimet
Gudümsüz ayaklarca tepilen kısmet
Kaybolmayacaktı kabul görmüş duaların uğuru…

Beyhude yaşama gıptayla bakılmayacaktı ahir zaman
Gaflet içinde olmayacaktı sevda varisleri
Tutacaktım boğazından meretin
Basacaktım kanı bozuk damarına
Dinime boğacaktım üstümüze sinmiş kötü nefesleri…

Yüreğini verseydin zengin kalacaktım
Aldın
Fakir kaldım…

Ben aslında denizleri boylayacaktım katıksız
Maviyi soluyacaktım ebedi
Karın ağrısı karanlık
Beyin törpüsü biat
Yıkacaktım cılkı çıkmış zihniyeti

Ödün vermeyecektim belkemiği değerlerden
Hakir görmeyecektim canı
Sevgi gönül bağı
Boş gönül it yatağı
Telli duvak süsleyecektim dört bir yanı…

Sonradan görmüşlerin borusu ötmeyecekti zil zurna
Böyle el insaf hırpalanmayacaktı düşler
İki dudak arasında son karar
Namlunun ucunda son nokta
Böylesine kaldırımlarda donmayacaktı civan gülüşler…

Vursaydın alnımdan şehit düşecektim
Bağışladın
Esir düştüm…