Son Nefes Şiiri - Müslüm Bayram

Gün olur tutulursun
Yanarsın aşkla…
Yol çıkmaz sokak
Karasevdaya puntolanmış
Kazınmış, yazılmış adın.

Bir çiçekçi emekçisinin
Gül ekili bahçelerini düşün
Kör balkonuna hapsolmuş
Yavru bir kuşun kanadında
Onmaz talihi ipliğin
Kırlangıçlar vaveylası.

Rüzgârında yazgılar esintisi
Örülür kozalarından ilmek ilmek
İnce eğrilir dokunur ipeksi
Yıkanır sarnıçlarında gözelerin
Asılır tuba ağaçlarına
Loşluğuna serin.

Kurulurum gözlerine göğün
Ellerin merdivenli basamak
Tutuşur ayaklarım eteklerinden
Bir nefes şifa niyeti doyumsuzluğun
Mest olmak sarhoşluğuna
Prangaları kırmak…
Son çıkış hücresi özgürlüğün.

Düşünde öleceğim birazdan
Gömüleceğim...
Salıncağı bulutları ufukta
Küle döneceğim
Bezeneceğim al rengine.

Savrulacağım ellerinden ah...
Tutuşacağım küllerimle yeniden
Son nefes dolacağım yâr
Kaldıracağım kadehin
Güneşimle batacağım.