Son Nefes Şiiri - Seyrani Göl

Önce sustum.
Sözler anlamını yitirdi
sen gittikten sonra.
Sesin boşlukta çınladı
ama dönmedi.

Bir kadın geçti içimden,
bildik biri gibi.
Omzunda kırık bir mevsim,
gözlerinde sönmüş bir gökyüzü.
Gülümsedi,
sanki her şeyi çoktan biliyordu.

Yalnızlık içime çöktü,
bir ağırlık değil artık,
bir şekil aldı içimde.
Sandalyeyi çekip
karşıma oturdu.
Konuşmadık.
Ama göz göze geldik.

Zaman yavaşladı,
kalbim yerini unuttu.
Ne aradım,
ne bekledim.
Bir nefes kadar kaldım,
bir gölge kadar sürdüm.

Şimdi susuyorum yeniden.
Ama bu kez korkudan değil.
Çünkü biliyorum:
Bazı vedalar,
bir daha kimse gelmesin diye edilir.
S.GÖL