Son Nefes Şiiri - Emir Acar

Ölümü bekliyorum sessizce.
Kendi benliğimde,
Bir raf arası toz olup,
Esmeyi istiyorum.

Üstüme beyaz bir çarşaf,
Bir tabutta,
Önünde de eski bir vesikalık,
Solmasını bekliyorum.

Eş dost ağlamasın gizlice.
Ya da sarılmasın taş mermere.
Kalbime kimse sarılmadı,
Atmasını özlüyorum.

Sormadı hiç kimse,
"Neden ölmek istersin?" diye.
Bir nefeslik yaşamadan,
Son nefesi gözlüyorum.