Son Kadeh Şiiri - Sadık Mustafa Karasoy

Son kadeh içtim aşkın deminden
Sırlar deryasına daldım kendimi bilmeden
Bata çıka geçtim feleğin çemberinden
Doldur meyhaneci içeyim aşkın zehrinden

Sessiz kalmış ötmez bülbül gül dalında
Susuz kalmış solmuş yaprağı gonca gülüm bağımda
Sensiz kaldım içerim aşkın zehrinden
Doldur meyhaneci çalalım.bir gecede biz felekten

Sürmeli gozlerin gelir aklıma çıkmaz biran
Divane olurum seni düşündüğüm her an
Deli divaneyim kurtar beni bu azaptan
Doldur meyhaneci bir yudum ver acı şaraptan

Küllenmiş aşkın kozu yakar bedenimi
Çatlayan sular söndüremez ateşimi
Gözünden akan yaş olur sel misali
İçeceğim doldur meyhaneci bu son kadehi

Sonsuzluk gemisine binse de aşkın muhafızları
Döner dururlar bulamazlar aradıklarını
Kadehlere sorsalar söyler yerlerini
Bilmezler meyhaneci içtiğim aşkın demini

Sadık der son kadeh olsa da içerim senin elinden
Bitmesin isterim biraz hüzün biraz derinden
Duydum ki meyhaneci de içer olmuş son demden
Doldur meyhaneci boş kalmasın bu kadehler