Son Gülen İyi Güler Şiiri - Abdullah Tor ...

Ağlatsa da üzülme, sınav için seni Rab!
Dememiş mi atalar, son gülen iyi güler?
Şu dünya çöllerinde, olsa bile hal harap;
Ahiret’i kazan da, ol sonunda gülen er!

Çok gülmeye özenme, bu cihanda sen, sen ol!
Burda çokça sevinen, olur orda mükedder.
Madem hayat imtihan, her işinde ahsen ol!
Öbür yanda yanına, uğramasın hiç keder.

Sonu elem kederse, çok mu lazım kahkaha?
Bir tebessüm şu arzda, yeter artar insana.
Bu hayatın gayesi, kul olmaksa Allah’a;
O uğurda say etmek, farz değil mi ins cana?

Fani ise bir lezzet, talip olmak büyük gaf!
Çünkü akil her daim, beka için çalışır.
Kul burada her hazdan, kalsa bile hep muaf;
Sonsuz hazzı düşünüp, yok olana alışır.

Bir parmaklık bal için, feda etme kovanı!
Zira böyle edenler, gelecekte eder zar.
Kim der ise zarar et, at başından kov onu!
Çünkü onu koruyan, istikbalde eder kar.

Her gülene imrenip, hayıflanma boşuna!
Nice gülen kul var ki; feryat eder sonunda.
Pürneşeli yaşamak, çok gitse de hoşuna;
Hesabını düşün de, asla ivme sen onda!

Önce kazan sınavı, sonra iste neşeyi!
Uhra işi meçhulken, ilgi duyma hiç ona!
Yani önce sevapça, dönüp bir, bir köşeyi;
Sevinci ve gülmeyi, sakla nefsim en sona!

Abdullah Toroslu
21.08.2013-İzmir