Son Fasıl Şiiri - Seval Kemertaş

yorgun düşüyorum gitgide
kurşuna dizilmiş şehir gibi düşlerim
uzun bir gece bu hüznüyle saran beni
yağmurların üşüdüğü kıyılara vurmuşum
adının bir hecesi kalmış dudağımda
bakışlarım uzak bir ufkun kızıllığında şimdi...

tüm zerrelerimle sığınmışım sana
özlemişim senle olan ne varsa
vurmuşum geceye senli günleri
küskün anılar ağlarken zamanın karşısında
ben seni giyinmişim tepeden tırnağa...

içimdeki boşluk büyüyor gitgide
ben seni yazıyorum sayfalara
bir yağmur başlıyor inceden
ve bir rüzgar esintisi okşuyor saçlarımı
keşke ellerin olsa diyorum ama;
biliyorum ellerin şimdi çok uzaklarda...

dudağımda bir yangın şarkı
yüreğim bütün özlemlerin kahrında
bir yanımda düş,bir yanımda gerçeğin ta kendisi
bir mucize gerek şimdi bize ya da bir başka rüya
ne yazık ki son fasıllar hazin olur daima...

kim bilir bu deli yürek kaç Eylül vurgunu yaşayacak daha...

17/11/2003