Son Buluş Şiiri - Özgen Dk

Kurulmuş bir masa
Bir kadın bir adam
Sanırım şarabın bir şişesi bitti
İkincisi yarım
Kadının gözleri kapalı
Başı avuçlarının arasında
"Sen gitmiştin yaa
O gece sabahlara kadar yağmur yağdı
Bense o yağmurlarla doldurdum yüreğimi
Her gece ben yıldızları sildim gökyüzünden"
Adam suskun, gözleri bir ucurumdan düşer gibi
Sanki bir dar ağacı arar gibi
Kadın konuştukça
Adam ruhundanki yaraları
Demir bir çubukla dağlar gibi
Kadının gözleri kapalı
Dudakları kalbi ruhu arası
"Tuhaf demi
Sen gidince ben
O deniz kıyısını daha çok sevdim
Ne tuhaftır
En çokta kimsesizliğini
Martılarını
Rüzgarını
Sen giderken üzerimize yağan yağmurları daha çok sevdim
Ne tuhaftır
Kötüyü, çirkini sevdim
Sevemedim güzellikleri yeniden
Sanki kendi kendimi ezermiş gibi
Ezdim bütün kıyamadığımız çiçekleri"
Kadının elleri kadehte
Gözleri ruhundan kopup geldi
Açtı yavaşça gözlerini derin bir uçurum gibi
Bir sigara yaktı
Adam kaskatı
Silinip gitmiş sanki sureti
Kadın şaraptan iki dudak arası
"Kaldırımlara tükürdüm
Sanki sana tükürür gibi
Bilirmisin
Tüm güzellikleri yok ettim kendi kendimde
Sövdüm gelip geçenlere
Sen gidince ben böyle oldum işte
Sebeb
Neden
Aramak şuan ne hattime
Çünkü biliyorum
Tüm herşey gitti seninle
Bazen
Bazen utanıyorum kendimden
Ama hiç kızmıyorum"
Kadın sustu
Adam yere yığıldı
Bir dağ gibi
Öylece yığıldı kaldı
Kadın bir çığlık attı
Adam kendi kendini
İçinde bir dar ağaçında aştı....
27-08-2007