Son Bir Şiir Daha Yazacağım Sana

Son bir şiir daha yazacağım sana
Sımsıcak bir maviyi büyüterek ellerimle

Bütün umutları saklamışsa ardına
Tesadüflerin büyüttüğü
O korkunç köşe başı yalnızlığı
Ve bir celladın
Kurbanına baktığı gibi bakıyorsa tüm gözler
Vazgeçmez yine de sevmekten
Dünyaya aşık o çocuk

Susmaktı belki her şeyi en iyi anlatacak olan
Susamadım
Çığlar büyüdü içimde
Ağır gelmeye başladı
İçimde sakladığım ne varsa
Konuştum yine de
Susmayı göze alarak bir ömür boyu

Kaldırımda yürüyen bir görünmez adam
En güzel türkülerini söyler
Dinlemese de hiç kimse
Derim ki yine de
Aldırma dostum
Önemli olan söylenmesidir o türkünün
Ve ses yürekten geliyorsa eğer
Dünyanın en güzel türküsüdür o artık
En berbat sesinle söylemiş olsan bile

Hiçbir söz anlatamadı seni
O türkü kadar
Hiçbir şey avutamadı o sazın teli kadar

Yine örgütlenen bir şeyler var içimde
Pişmanlık değil bu
Korku değil
Söyledim söylenmesi gereken ne varsa
Korkmadan ve pişmanlık duymadan hiçbir zaman

Deseler ki
Sevmenin ilk
Hayatın son günü bu yaşadığın
Yürürdüm yine de bu yolda
En ufak bir pişmanlık duymadan...
Asi bir karanfilim ben toprağına sığmayan
Mevsimi yok içimde hiçbir duygunun
Sığmasa da hayata
Bilirim ki yaşanır ölümden sonra da

Son bir şiir daha yazacağım sana bilmesen de hiçbir zaman
Sımsıcak bir maviyi büyüteceğim ellerimle...

21 Mayıs 2003
16:34