Son Bahar Şiiri - Şeref Işı

İşte yine çöktü sessiz ve hüzünlü koyu gece
Dertlerim şaha kalktı beynimde binbir bilmece
Gözlerim dalar gider dörtbiryanım betonarme
Boğulur nefessiz kalırım boğazım kesilircesine

Birden irkilir kendime gelirim betonun soğu kalbime işlemiş
Fakat duygularım o kadar yoğun ki bedenim hissetmemiş
Farketmeden gözlerimden iki damla yaş inmiş
Sebebini düşünürken anladım ki ömrüm geçmiş

Şimdi bedenim yaşım kadar genç olsada
Saçlarım henüz ağarmasada
Halen aynada sahte bir tebessümüm varsa
Yaşamaktan hala ümidim olduğu içindir

Saat sabaha yaklaştı neredeyse güneş doğacak
Elimdeki sigara bitti ömrüm böyle yanacak
Eıllar geçecek birgün sonbahar olacak
İşte o zaman
Bir kuruyaprak dalından kopup rüzgarla savrulacak