Dalında son yaprağıydık son baharın.
Gün ağarırken vurulduk sehere.
Serin bir sevdaya tutulduk sanki...
Alaca karanlıkta sonsuzluğu tattırdık gövdemize.
Bir güz bitimi sevdamızla tutunmuştuk kuruyan dala.
Ne var ki bir seher yeliyle sallandık ilkin.
Yağmurlardandı bizim korkumuz.
Bitişimizin ıslak ve ani olacağını sanmıştık.
Oysa yavaş yavaş sonumuz olmuştu,
serin sevdamız...
Kayıt Tarihi : 27.4.2005 15:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!