Son Ateş Şiiri - Bülent Öntaş

Yüreğimin içinde yanan son ateş değil bu
veda ediyorum bu şehre
sevgilinin gözbebeklerinde sönerken hayat
işte öyle bir sevdanın ateşi yakıyor bedenimi acımasızca
sayısız vedalar yaşadım ömürden
kavuşmalardan daha güzeldi
düş patikasında
yolculuklar

emek emek
nice sevdalara bürünmüşken insan
dostların arasında
güzel bir ömrün ortasında yeşermişse hayat
ve eskisi gibi kokuyorsa toprak
ateşi söndürmenin vakti değildir

kararlı
inadına yürüyorsa insan
gideni geriye döndürmenin vakti değildir dostlar

gidiyorum
sevdalıyım gökyüzüne
inceden
gözlerim tutsak sevgiliye
umut var, ateşi söndürmeyin