Son Anda Şiiri - Bülent Öntaş

Her şeye
Son anda karar vermeyi seviyorum
Her şeyi son ana bırakmayı
Uyanmayı son anda
Arkaya dönüp bakmamayı
Vazgeçmeyi severim son anda
Sevdiğime son anda sımsıkı sarılmayı
Dostlarım, arkadaşlarım hızla koşarken
Ben yavaş yavaş giderim varacağımız yere
En sonda olsa da giderim mutlaka
Cebimdeki son sigarayı içerken otobüse en son binmeyi severim
Trene son anda yetişmişliğim vardır
Ters yöne gitmişliğim
Yarı yolda fark edip geri dönmüşlüğüm de oldu
Son anda
En son trene yetişmişliğim
En son uçak benimle havalandı gökyüzüne
Göçmen kuşlar kanatlarını çırptı sonbaharda
Son bakışlarını hiç unutmam eski sevgilinin
Hayata veda ederken
Son anda sevdadan kanatlanıp havalara uçtuğum da oldu
Geç kalıp onulmaz sevdalardan acı çektiğim de
En
Sona
Kalmaktan
Yine de vazgeçmedim
Biliyorum
Her şeyin sonunda bir çıkar yol var
İlk gördüğüm çıkmaz yola girmedim acemilikten
Bekledim
Herkesin gelip geçmesini
Tecrübe edindim
İlk olmak değildi mesele
Hayatı istediğin gibi yaşamak varken
Son anda