//Son şiir, son kıtalar... Mısraları nereye bilemiyorum...\
Değince göğsüme dilinin hançeri, şahadet sanıp gülümsedim...
Sedam göğüne değince, bahar deyip filizlendim yurdumuzun toprağında...
Mevsimleri unutup dörtten fazlaya bölünce; Ebed bir andır ve ben sakladım!
Mehtap senin gözlerinde deyip, ben kameri ağlattım...
Dünya dönerken değirmiş her şey, sen neden bende kaldın ?
//Son şiir, son kıtalar... Mısraları nereye bilemiyorum...\
Açınca gözlerimi derin uykuya dünya yalanı neymiş anladım,
Zaman sen ile yelkovan yokluğunla; sonrasızlık,
//Son şiir, son kıtalar... Mısraları nereye bilemiyorum...\
Yazmak ne acı bir eylem, Kim bilir ?
Satırlar arası evrenleri gezmek ve yorulmak...
Mümkün değil her kalemi okumak...
Anlamak...
Kayıt Tarihi : 7.8.2022 15:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!