seni ben enis diye sîneme çekmiştim
vicdan buz tutmuş seylâb idi, eridi
gönlümün gülü soldu
soyundum ve tutundum kıyısına suyun
Bî-sütunlar da seddeyleyemedi tenimin dalgalanmasına
atlastan cânıma karalar bağladım, kalbimi dağladım
kayıtsız bir kasırga boyu ağladım
özlemini çektiğim şen şelalelerdi
şeydalığımın delili beklerim bezmin
ve izinsiz gezdiğim bir meclisin
serzeniş ve sitemden edinilen ikizini
..
âh, külüngüm sîneme indi
vücûdu cefâdan ibaret sevgilime kavuşmadan
elifler ucuna asılı salındığım
Mûsikâr mahlaslı senelik kuşun
kanatlarındaki küllere karıştım
(Yedi İklim,130/27)
Serkan DoğanKayıt Tarihi : 1.10.2003 23:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!